Duşumu aldım
yine tertemizim... dupduru...
yazdığım bir önceki şiirdeki ise 'ben' değilim;
kelimeler çoktan küvetin süzgecinden gitti bile!
artık yüz adım ilerdeyim
onu eskittim.
Işık'sa benden yine çok önde
ama ısısı vuruyor yüzüme
moralim ondan yüksek...
O da bana bir önceki halini miras bıraktı
sahip çıktım,
gücümü ondan aldım
ve devam ettim.
şimdi kim bilir ner'deyim? ..
kim bilir Işık ner'de? ..
belli ki herkes çok ileride aslında
dünkü dizelere göre
konuştuklarına göre
hatta düşündüklerine göre...
önemli olan;
yüze vuran ısıyı veren kaynak 'bir' olsun.
bu elleri o zaman tutabilirsin.
(Haziran 2006)
Ömer DalmanKayıt Tarihi : 11.6.2006 20:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sönen ışıklarda kayboldum
Sonsuz ışığın ateşiyle
Yandım, piştim, kavruldum..
Anlamında derken Yunus,
Sonsuz ışığını bulmuştu herhalde.. Umarın sende bulmuşsundur..
TÜM YORUMLAR (1)