Isıtmaz Güz Güneşi Şiiri - Hanife Ayaloğlu

Güz güneşi işitmez
İnsan iyilik bilmez
Aferin derum ona
Günü biter da elmez

Seherdeki bülbülsün
Baharda açan gülsün
Çok gururlanup gezma
Nihayeti bir kulsun

Benum biricik gülüm
Eylema bana zülüm
Bu dünya böyle gitmez
Sonunda vardır ölüm

Boş laf atıp tutana
Yükseklerden bakana
Bir gün kopar kıyamet
Yapişurum yakana

Sırata binecesun
Torpil mi edecesun
Orda altın gümüş yok
Nne veru geçecesun

Bu dünya yıkılacak
Kimseye kalmayacak
Dünyaya sığmayanlar
Kabirde ne yapacak
Temmuz 2007