Işıtın Gökyüzünü Işıtın Gökyüzünü

ışıtın gökyüzünü
ıslanırsan üşüme
kaşıtırım düzünü
gece girin düşüme
hep
düşe
ıkınır
çıkınlığı
boşalıncaya
ay karanlığına
alıp giderim hemen
alaca karanlıktır
sevdasına anlıktır
bir nefesi canlıktır
sesin verse cüşüme
demirinden kazığı
ekmeği azığı
erirse teri
cicisine
ezeli
ece
o
huyu kurusun ece
neyine gelmiş gece
ozan efem bilmece
bıkarsın gülüşüme
030112beşiktaşgülcebuluşma