İşitin Ey Ulular! - Yunus Emre.... Yüz Ş ...

İşidün ey ulular,Ahır zaman olusar
Sağ müslüman seyrekdür,Ol da güman olusar

Danışman okur tutmaz,Derviş yolun gözetmez
Bu halk öğüt işitmez,Ne sarp zaman olısar

Gitti beyler mürveti,Binmişler birer atı
Yediğü yoksul eti,içtiğü kan olısar

Ne acayip sergüzeştler,Bağrım dolu serzenişler
Durmaz akar kanlı yaşlar,Aksa gerek şimden gerü.

Yunus Emre

İşidün Ey Ulular!

Halkın içinde iyi gitmeyen bir şeyler olur. Tadı kaçar sohbetlerin, sular yavanlaşır. Sebebini bilemezsin, o desen değil, bu desen değil; ama hiçbiri de, hiç kimse de masum değil… Herkes biraz suçlu, herkes biraz buruk, sanki herkes kendi penceresinden bir parça masumdur… Büyükler buna bir çözüm bulmalıdır; ama onlar da nedense son ana kadar beklerler… Derde derman gecikir… Bu ahir zaman olsa gerektir. Bir kötü sona doğru akmaktadır nehir… Düzgün insan azdır ve onlar da sancılar içinde dahası mutsuzdur.

Toplumda akıl danıştıklarımız bize verdikleri öğütleri tutmazlar. Hak yoluna düşenler, görünüşte gönül vermişlerdir ama aslında Hak yolundan sapmışlardır… İnsanlar söz dinlemez olur... Halkın önüne düşmüş insanlar dosdoğru durmazsa halk da kimi izleyeceğini bilemez; bir durağanlık, bir atalet kaplar her yanı…İş yapmak, meramını anlatmak, sorun çözmek, adalet aramak… Öyle zorlaşır ki…

Bizim ne güzel beylerimiz, yöneticilerimiz vardı bir zamanlar. Onların varlığı halk için bir huzur kaynağıydı, üstümüze düşen gölgeleri mutluluğumuzun güvencesiydi. Gelenek bozuldu. Onlar şimdi birer ‘at’a bindiler ve öyle zalimleştiler ki… Yedikleri yoksul eti,içtikleri kan olmuştur…

Hayat öyle akıl almaz maceralarla doludur ki… Hayatı anlamak, hayatı yönlendirmek bir insanın, yalnız başına bir insanın başaracağı bir iş olmaktan çıkar. İnsan çaresiz kalınca sitem etmekten, yakınmaktan başka bir şey yapamaz olur. Tek tek insanlar acı çeker. Gidişin kötü olduğunu bilir herkes… Basireti bağlanır derman sunacak ulu kişilerin… Ülkede bir uçtan bir uca kanlı gözyaşları…

Hepimizin ortak atası Koca Yunus…
Daha ne desin?