Isıtan Işıltılar Ramazan

Mahyalar asıldı minareden minareye
“Ramazan-ı Şerif Hoş Geldi “ diye
Sahura kalkıldı, oruçlar tutuldu.
İftar vaktinde çeşnilere gark olundu.
Çatlak pencereden sızan ışık,
Hayat bu, nede karışık.
Karşıda ayakta zor duran kâgir ev
Aileyi barındırmak bu yaşta kutsal bir görev.
Top atıldı, eller açıldı duaya,
Sonrasında eda olundu sofraya.
Bir yanda mükellef sofralar,
Kâgir evde ise talim olundu çorbaya.
Şikayet edilmedi, şükredildi hep
Gurur vardı, haya vardı, müsaade etmezdi edep.
Komşun aç yatarken tok yatamazsın der peygamberimiz
Debdebeli masalarda kendimizi kaybetmişiz
Torbaları bıraktı kâgir evin sessizce kapısına
İhtiyacı yoktu komşunun hayır duasına
Kâgir evden sevinç çığlıkları yükseliyordu
O, arkasında ısıtan ışıltıları,gidiyordu.

Bu Şiir yardımsever insan SN.AHMET TEMEL'E ithaf edilmiştir.