Isıt Beni Anne Şiiri - İsmet Bozkurt

Isıt Beni Anne

Serin kar tanelerini üzerime.
İçimdeki yangın buz tutsun.
Saçlarımı ayaz vursun.
Sadece yüreğinde ısıt beni anne...
Çiçekler artık boynunu büktü göğsümü süslemiyor.
Başka eller yetmiyor ısıtmaya,
Titreyen avuçlarında ısıt yüreğimi anne....

Bakın. ...!
Bakın kar’ın yağışına nasılda bembeyaz kelebek gibi.
Kar'ın içinde üşüyen kar alev alır mı?
Ölümü andıran çığlıklar geliyor kulağıma
Hissediyor musunuz?
Donmuş nefeslerin sıcaklığını.
Beyaz sevgi sıcak olur anne.
Nasılda ürkütücü, sessizlik ve sala sesleri
Hava neden soğuk?
Ruhumu titreten korku canımı yakıyor.
Biliyor musunuz? Dokunduğu canlar grileşmiş hareket edemiyor.

Bir köşesi işlemeli
Yârin kokusuyla nakışlanmış
Dudağının izi kalmış o beyaz mendili koyun göğsüme.
Bir öpücük kondur alnımın şafağına
Beyazlara sarılan bedeninde “ısıt beni anne”...

Ismet Bozkurt