Ben bir adım yaklaştıkça,
sen iki adım uzaklaşıyorsun:
Sanki yüreğime
zehir saçıyorsun.
Biliyorsun:
Bahçe güle,
gül bülbüle,
ben de sana muhtacım.
Nasıl hançer kınsız,
ağaç yapraksız çıplaksa,
ben de sensiz çıplağım.
Gel kaçma benden.
Üşüyorsun, hem de çok!
Yalnızlığa itip de
özleminden buz gibi
dondurma beni!
Yorğanım ol,
ocağım ol,
sobam ol:
Isıt beni!
Kayıt Tarihi : 22.11.2008 15:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!