Isırganlar Şiiri - Gizem Ebrar Çaylak

Ben ki güvenilmez dağlarda
Sırlarını ağaçlara kazımış fidanım
Köklerinde zehir taşıyan
Isırganları dost sanmış sazanım

Dillerin lâl olması gerektiğini
Dedikoduların ardında gördüm
Karanlık odalarda yankılanıyordu
Işığı açtım, karşımda dostumu gördüm

Bir mezar var, yeni kazılmış
Kazma, kürek başında; selası okunmamiş
Bir beden var tabutta, cansız
Başında üç kişi... Tabutta ben varım

Giydirdikleri kefeni yırttım, ölmedim
"Size inat yaşıyorum." dedim
Katillerimi ne de yakınımda buldum
Demek ki düşman dosttan oluyormuş, anladım.

Şimdi yeni meltemler esiyor başımda
Etrafımda çiçekler açıyor, bahar geldi
İnsan dört mevsimi yaşıyormuş hayatta!
Bak! Kış gitti, işte bahar geldi!

Yaşanması gerekiyor her kışın
Zira kıymeti anlaşılır baharın
Size bir dersi var Gizem'in
"Dostuna postunu verme, seni üşütür kışın!"