Gül Annem Şiiri - Nevzat İncedere

Sen bir bahar günü gül yüzüme anne mevsimler yenilensin
İki kalp iki gönül, iki gönül bir olunca mevsim çiçekler açar
Gül açsın gönüllerde geçmişe geleceğe en güzel vefa olur
Kapatma kapılarımızı aç kollarını güneş edasıyla sar sarmala
Örtme üstümü geceleri sen yanımdayken senin nefesin yeter

Korkma ben acılarıma umutlarıma sarılır kuzular gibi uyurum ki
Koynunda senin, koynunda gecenin yine ninniler söylersin belki
Bilmem ısınır mı damarlarımda akan kanım belki huzur bulurum
Isınır mıyım, bilmem hayata, yaşama, acılara kırılmış yanlarımıza
Isınır mıyım anne alışır mıyız sence bize bıraktığın yürek acılarına

Bir kalbimiz değil birçok şeyimiz kırıldı hiçbir şeyimiz yok dedik
Biz hep zihnimizde ki kırıkların hesabını gönül hesabı yaptık anne
Bizim bedenimizin her yerinde senin kederlerin acısı var sızısı var
Sen benim yüzüme baktığında neremin acıdığını bilir misin anne
Bizi yetiştirirken verdiğin emeklerin cennette sana mükafat olsun

Öyle ince bir hüzün ki anne çivilenmiş sanki bu sahipsiz gönlüme
Eskiden en uzun yolumuz sana kadardı zamanla uzadı mesafeler
Yapılan hatalarımız sürgünümüz oldu dönülmeyen yollarımız var
Gözünün yaşına kıymadıkların senin göz yaşlarına sebep oldular
Göz yaşın cennet de sana Kevser ırmağı olsun sen yine gül anne