İşin Özü Paylaşmak Şiiri - Muzaffer Uzun ...

Ölüm gelince başa,
Bakmaz asla yaşa.
Solar goncacık güller.
Susar bülbül gibi diller.

Dolduracak kabın miden,
Ne kadar gıda alırki? .
Giydireceğin ise beden,
Ne kadar kumaş sararki? .

Doymayan insanın gözüdür,
Onu ancak toprak doyurur.
İnsanın isteği bitmez,
Paylaşmak işin özüdür.

Kimler gelip geçti,
Şu fani dünyadan.
Onların hepsi geçti,
Atadan,evlattan,yardan.

Kimseye baki kalmadı,
Gelenler murad almadı.
Ölüm ansızın çattı,
Bedenleri toprağa kattı.

Dünya kalsaydı birimize,
Ölüm gelmezdi Yüce Peygamberimize (S.A.V)
Azrail (A.S) gelecek her birimize,
Akibet sonumuz toprak olacak.

Ölüm var diye karamsar olma,
Hayatın her anı özeldir.
Varlığımızı ihtiyacı olanlarla paylaşırsak,
İşte o zaman hayat daha güzeldir.

Sakın güvenme mala,mülke,evlada,
Onlar hep elinden gidecek.
Bütün dünya senin olsa,
Elbet bir gün o da bitecek.

Bir fakire yardım etsen,
İçinde gülleri açarsın.
Hayatın anlamı değişir,
Etrafına güzellik saçarsın.

Uzunkaya derki dünya fani,
Kimseye kaldımı hani? .
Böyle daha güzel yaşamak,
İşin özü paylaşmak.

03.11.2006
Şebinkarahisar-Giresun