Dört mevsim yok diyorsun, Antartikada,
Görmedin mi, anada, babada, çocukta!
Mutluluk var sanma, yatlarda, villalarda,
Varlığın imtihanı yok, buna inan yoklukta.
İnsan öğrendikçe nefsinin boyu kısalmalı,
Niceleri gelip, geçti, bildikleriyle gömüldü!
Bir gün yirmi dört saat, işin özü anlayışta,
Havalanma gönül yelkovan akrebi sen yokken de gördü!
Kayıt Tarihi : 31.1.2017 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!