Mecnûn'un çöle düştüğüdür

1.

Sönen bir yıldız tozudur bu ikindi vakti
İnsana imarlanmış ömre ağırdan bir atıftır
Zaman hüznü karartıp çökmekte iken
Tanklar ezmekteyken aşkın mefkuresini
Biz kerih vaktin renginde solmuş kalmışız.

Tanklar geçiyorken bir iğne deliğinden
Bu kerih vaktin sükûtunda
Yorgun kalmışız

2.

Ey Aşk!
Nedir bu şahdamarımdan içre sağladığın gök kanca
Nedir bu direk sızlatan mengenenin sarkacı
Sana tutulmuş bu kancadan bir kurtulmak
Bir özgürlük!
Senden ayrı nasıl olacaksa

3.

Tahminimin kofluğundan utanıyorum
Görüşmeler kayıt altında elbet
Elbet bir işiten vardır bu dar vaktin sayhasını
Ben uzak bir yolun dikenine talip iken
Tahminimin kofluğundan boşa çıktım
Bu harabe burçlardan bir imdat eli uzat

Ey eti kemiğe giydiren bu ilmin sahibi!
Tahminimin kofluğundan
Ve çarmıhtaki şu biçare haçtan
UTANIYORUM!

Ey ete bıçak giydiren bu hissin ulağı!
Kaburga aramdaki bu sızı neyin nesi

4.

Pusulalar şaşırır mı ki
Bu çölde bir vaha olmalıydı duymuştum
Ey kuyunun tâlibi nerdesin
Zindana muallim olan bana bir ses ver!
Aradığımı bulmaya ramak varken
Ne oldu da şaştı bu mahir pusula
Nedendir
Tam sona varırken başa saran bu infilak

5.

Muhakkak vardır bu duyduğum vaha
Yoksa bir çölden diğerine nasıl geçer insan
İnsan, ocaktan ocağa pişen bu kalbin hamalı
İnsan, sırra vakıf olmak için nice sırlar çiğneyen

6.

Vakit ikindidir artık
Kadınlar ana olmaya masumiyet yitirmekte
Ölü doğmakta doğanlar,
Ölenler ölü ölmekte

Beklemeliyim bu çölde bir vaha işaretini
Beklemeliyim kandıran o suyun ihtişamını

Gözet beni, göz et beni!
Ey bu ikindinin ve tankların katı döngüsü..