İsimsizler Şiiri - Dinmez Er

Sen denizsin, ben gökyüzü,
Turkuaz, mavi-yeşil,
Üç rengi giyinmişiz,
İkimizde aşk ararken,
Anlamlı bir rastlantı
Aşkta buluştuk,
Yer gök inlesin,
Dünya bilsin istedik.
Bende bir dünya kurdum ikimize,
Gün olur kaybolur bataklık içinde,
Göz koyarlar aşkımıza,
Sensizliğin korkusu düşerse yüreğe
Adını koyamadık bu aşkın,
Yoktu hatta isimlerimiz bile,
Sen bana aşkım, ben sana sevgilim,
Derken, şerefe kadeh kaldırıyor,
Mutluluk şerbeti, içiyorduk.
Sevgilim aynı zamanda öğrenmiştik,
Sevmeyi, sevilmeyi biz.
Hep küçücük bir adamız olsundu dileğimiz,
Gün ışığından kaçıp sığındığımız,
Serin bir ağaç gölgesine uzanan sen,
Yaramaz bir çocuk gibi kumsalda,
Deniz kabukları toplayan ben,
Zaman biriktiriyor gözlemlerini,
Aramak ir eylem biçimi,
Ulaşmak emellere mutlu son…

Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2020. 09. 14 /