İsimsiz3 Şiiri - Caner Kabala

Kalabalık bir kafede yalnızım. Bunu fark edenler soruyorlar.
-Gelecek olan var mı? Üzülerek yok diyorum. Seviniyorlar buna ve ekliyorlar.
-Sandalyeyi alabilir miyiz? Alın diyorum. Kimse gelmeyecek nasılsa. Gelmedin. Ben hala bekliyorum ama seni. Bir gün geleceksin.
Gelecek misin gerçekten?
Yanacak mı ellerim ellerinde?
Kirpiklerim bırakacaklar mı dans etmeyi damlalarla?
Gözbebeklerim bırakacak mı yıkanmayı yaşlarda?
O karanfil dökecek mi yapraklarını?
Dalıp dalıp gitmelerim erecek mi nihayete?
Bitecek mi bu yalnızlığım?
Ben razıyım bırakmayı kalemi, sen gel yeter
Çünkü bir tek kalemim kaldı yalnızlığımı paylaştığım
Senin de dediğin gibi ‘’Her Ayrılık Zor’’
Bunu dinliyorum sürekli
Senin sesin
Tüylerim diken
Kuş değilim elbet
Tüy olmaz insanda
Senin sesin
Tüylerim diken
Kuş olsam keşke, diliyorum bunu
Uçarak ben gelirdim yanına
Nedense zaman geçtikçe hatayı kendimde arar oldum.
Ne savaşlar verdim ben
Sende yenildim
Şaştı feleğim
Halim duman
Ben miyim gerçekten hatalı? Ya da olmak zorunda mı filmlerdeki gibi suçu üstlenecek biri.
Yapıyorum bu fedakarlığı
Suç kesin
Suçlu malum
Benim suçlu
Sen bana geç kaldın
Ben sana erken
Ben hazırdım çünkü sana, senin aşkına
Bekliyordum sanki seni
Tüm hayatım boyunca sana hazırlanmıştım. Sen hazır değildin benim aşkıma. Tek sıkıntı buydu. Yalanlar, olaylar hepsi hikaye. Tümünün sebebi buydu.
Sana erken geldim ben
Afalladın sen de
Doğrusu ben de şaştım kendime
Nasıl da tümüyle senindim
Her şeyimle
Hatırlarsın kızmıştın bana, geç cevap verdiğim için sana. Başka işlerle uğraş sen dedin. Ben de o efsane cevabı vermiştim. Seninle ilgili olan her an gibi o cevap da aklımda halen Merlot’un kırmızısı gibi:
‘’Benim başka işlerim bile sensin.’’
Sana yazı yazıyordum çünkü geç cevap verirken. Masal yazıyordum. Bir aşk masalı. Yazdığım masaldı; çünkü masallar hep mutlu sonla biterdi. Bunu biliyordum sadece, masallar mutlu sonla biter. Bu yüzden biz de masal olup mutlu olalım istedim.
Masal olalım
Biri aşk dediğinde
Seni beni hatırlasınlar
Seni ve beni
Bizi
Biz kalabilseydik eğer
Ne sen Leyla’ydın
Ne de ben Mecnun
Mecnun’um ve Leylamı gördüm sandım
Çöldeydiler Leyla ile Mecnun
Ben de o çöldeymişim
Ve gördüğüm şey Leylam değil serapmış
Serapmış aslında Leylam
Ve ben uyanamadım o seraptan
İstemiyorum da uyanmak
Ondan bu yalnızlığım
İç çekmelerim
Çöldeydim ve bir serap gördüm evet
Yaşadığım tüm gerçeklerden daha da gerçekti ama bu serap
Gerçeklik nedir ki hem?
Gerçeğimsin
Gel yak ellerimi
Yaşlansın gözlerim
Gitsin kalabalıklar içindeki yalnızlığım
Buralar yalan gel
Uğradığım yerler bıktı benden
Razıyım yeter ki gel bırakırım kalemi
Cahilim senden sonra
Uzun bekleyiş bundan sonrası
Bundan sonrası boşluk
Ben bekliyorum seni
Nerede beklediğimi de söylemiştim sana
Doğru ve yanlış kavramlarının ötesinde bir yerde
Her şeyin ötesinde
Seni orada bekliyorum
Veda etmeyi beceremedim
Ama kendine iyi bak
Seni çok özlüyorum.

🍂hOpe