İsimsiz yar'e Şiiri - Özkan Erdoğan

hep isimsiz kaldın bende
hayallarim oldun
kimi zaman mutlu eden
kimi zaman da ağlatan...
hicran döküldü hep dilimden
her seni düşünüşümde
bir efkar sardı sinemi
her seni arzulayışımda
ve isimsiz kaldın bende...
yorulmaksızın bakışalarım vardı hayaline
kimi zaman kacamak
kimi zaman da aşikar
ama her bakış yeni bir yangin idi
yandım her seni hayal edişimde
ama hep isimsiz kaldın bende...
anlatamadım kimselere anlatamazdım da
yüregimde bir gizem olarak kalsın istedim
umutsuz kalsam da kimi zaman
bir türlü vazgecemedim
ama hep isimsiz kaldın bende...
düşüşlerim vardı sinemi dağlayan
gülüşler vardı yüzümde gercegi yansıtmayan
arayışlarım vardı kimselerin bilmediği
bir sevda şimdi küllerimi savuran
bir imkansız hayal beni böylesi mecnun yapan
yazıyorum cılgınca yazabildiğim kadar
kimi zaman şiir oluyorsun
kimi zaman bir türkü
bazen kıyamıyorum yazmaya gün gelir silinirsin diye
bazen susuyorum susturursun diye
ve...
hep bir feryatla tükeniyor geceler
ve sabahlar yeni bir izdirabın habercisi oluyor
ama sen hep isimsiz kalıyorsun bende

sessiz ve bi o kadar masumca
bir gün kaybedecegimin korkusuyla
yaşıyorum icimde ki sevdayı
ve..

yaşamaya calışıyorum
bir adım uzagında
yakalayabildigim bakışlarının
eşssiz güzelliğini