İsimsiz Yafta Şiiri - Recep Ergin

Sessiz çığlığımın sükûtunu duydum,
Hu kuşunun manidar bakışında.
Mevsimleri kovalarken ağrıyan başımda,
Zifirin boynu büküktü ense kökünde.

Yalnız olmak, bir yıldız kadar yalnız.
Parlayabilmek,bir yıldız gibi parlayabilmek…

Gecenin azimli ellerinde,
Ağır ağır yudumlayıp karanlığı,
Kalemimin mürekkep kokan gözlerine,
Sevdamı sürme diye çekerken,
Bir türküye kaptırdım yüreğimi.
Sanki gecenin kalbi durmuştu başucumda.
Sanki gece bendim, gece de ben.

Tabiatın öz öyküsünü anlatmak gayesi ile,
“ Aşka adanmıştır her yalnızlık! ” diye başladım söze.
Ve yalnız yıldızlara anlattım sırrımı.
Solgun bir hikayenin
Satır aralarına gizledim o çok üşüyen ellerini.

Zamansız soluklar aldım ben.
Varlığın son basamağında,
Bir yokuştu oysa hayallerim.
Adresi belli olmayan kapılar önünde,
İsimsiz yaftalara bağladım ömrümü.

17. 05. 2006

RECEP ERGİN