İsimsiz ve Sensiz Şiiri - Erhan Özalevli

Bozkırı üsütür sonbahar yelleri,
Seni benden aldı amansız kış selleri,
Bir tek sıcaklığı aklımda kaldı saçlarının telleri.
Unutmayasın, hasretin oldu yüreğimde çakır dikeni.

Sesini yitirdim, acep denizlerin mi suçu?
Fırtınalar aldı seni, olmadı gözlerim kuru.
Bir tanem, gözlerimin nuru,
Yıkmak yakındır aramızdaki düşten suru.

Bana elini uzat, sensizlikte tirtir üsüyorum.
Ben yolunu yüreğinde kaybetmiş küçük bir çocuğum.
Sakın kederlenmiyesin, bak söz veriyorum,
Adsız topraklara ve dağlara isim vermeye geliyorum.