Gül yüzlüye 2 Şiiri - Mustafa Öztekin

Artık rüya görmüyorum
Yeşil siyah ve beyaz
İpekten bir kisveye bürünmüş
eliften bir kızın silueti
çekik gözleriyle süzüyor toprağı
ve ben gözyaşlarıyla beslenen
bir gözeden kana kana içiyorum
artık rüya görmüyorum
gecenin karanlığı
Yalnızlık ve gurbet
Kurşun gibi saplanır
Ta yüreğim başına
Bir bedir gibi ışıyan
Sessizce karşımda duran
Sadece düşlerimde eriştiğim
Bir nazlı yare
Şiirler yazıp türküler söylüyorum
Rüyalarımda bile yok artık
ay yüzlü yarin hayali
ben dirildim sanarken
ölümden sonra
kefen biçiliyor bedenime
karanlıklardan
artık gülemiyorum
rüyaya hasret uykularımda
artık rüya görmüyorum