İsimsiz Sevdam Şiiri - Ayhan Ay

Yagmurun titremesimiydi gözlerimdeki,
bulutların hüzün cagrışı...
kurumalıydı damlaların
buz tuttugu yüregim
yorulan bu kacıncı günü sensizligin
sormalımıydım yada söylemeli
sayan bulurum belki
yada yerle bir olurudum
o kimdi
rüyalarda sayıklarken
kahkahalarıma hapis olmuş
caresizlik
inanması güç dokunmak isterken ateşe
donardı ellerim
keskin bir ayazı yokat gibi
carpardı yüzüme
titriyen ellerime yaktıgım her sıgara
dumanında alıp başımı
giderken kaybolasıya
martı sesleriyle buluşurdum gizlice
yine aynı sahilde
kıyıya terk edilen gemiler gibi
cürümeye yüz tutmuşken kimsesizlikte
sadecebakanbircift göz vardı
ve biraz sonra gidecek
kal demeye lüzüm yoktuki gidene
o yerde ben yoktu
ve bizdekilerden kimse
öyle bir yok oluştu
caresizlikte yeşeren
yansımalarda kaybettim izini
bir hiçtim sanki
umutların isyanında gördüğüm yanlızlığımda
saklıydım
tek celsede yitirdigim
yangın sonrasında
bir düş evi kurdum kendimce
en enkaz yıgını
bir ömür bıraktım geriye
ayrılık ayrılık diye
inlerken hasret
yok oluşun son gecesimiydin
benim yarınlara ertelediğim
yoklugunda var ettigim
herhangi bir geceye saklıyorum
dogan hergünün ardında
gec kalmışlıgın ötesinde
hasretle bekleyen bir can taşıyorum
gölgelenmiş hayallerim
sensizken ellerim.

Ayhan Ay