İsimsiz Sevdam 7 Şiiri - Ayhan Ay

Kim belirleyebilir tum yasananlarin rengini? Koca bir kaosun hukum surdugu bir bataklikta,gulmek kolay midir acaba? Insan olmak bu kadar mi zor? Ve nefreti gostermek sanki ondan da guc.Hic bir dusman secmiyor kinini sergilemeyi; gercek yuz gostermek beyaz bayragi savurmak mi demek,her maskesiz gosterilen yuz bir o kadar guzel,bir o kadar gucsuz kotulugun karsisinda.Hangi havlayan kopek acitti canini,o yuzden yuzune gulenden kork! Butun sakin sular derindir,derin acilan yaralar ise mehlemsiz.Insani sadece sevdiklerini vurur digerleri diye bisey yoktur.
Dun ve bu gun arasi yasadigin hayat onu tanimana yeterli mi? Herkezin hayati kesili,kisaliyor her gecen dakikada.Ne kadar yasamali ve nasil? Kim gorebilir siyah-beyaz hayatin asil rengini? Belkide hayat renklerin cumbusunde kaybolup,her duygudan tatmak demek.Ama hangisi bizim? Bize geceyi getiren karanligin siyahi mi,sabahlarin habercisi bir beyaz,kucuk bir tebessum kirmizi,sonbahar sarisi mi? Tum bu renklerin icinde birde insan var renksiz diye adlandirdigi.Kendi rengini belirleyemez insan,bunu basarmis olsaydi herhalde digerlerini de tanirdi.
Aslinda insan hic gecmise ve gelecege takili kalmamali.Butun dakikalarini kendisi boyamali,yuzbinlerce renge.Bilmiyorum,insan biraz unutkan olmali,fazla guvenmemeli,inanmamali,sevmeli ama dengeli.Zira guvenmek aldatilmaya,asiri sevgi tapmaya goturur,tapmak secenek yok demektir,secenek yoksa buyuk ir riske girmissindir,ama buna degmez.Hayat riskler icin cok dar,zaman kisaliyor.YAGAN YAGMUR UZERINDE YURUDUGUM KOPRUNUN TAHTALARINI CURUTUYOR HER AN DUSEBILIRIM!