Ne zaman akşam olsa dağlı bir çiçek ve yaralı bir kelebek gelip hüznünü döker sancılı yüreğimin üstüne...bir yıldız kayar ömrümün hazan defterinden bilinmezlere yanık türkülerden bir hicran damlar dağlı gönlüme alıp götürür beni uzak mı uzak diyarlara.... Ben ki, yolunu yitirmiş seyyah, yükü ezgili ah veda istasyonlarında titreyen en acılı gözyaşıyım hangi yana dönsem ihanetler
hangi yola gitsem acılar keser önümü eyvah...Ben ki, hicran ağlarında bülbül,hazan bağlarında gözü yaşlı gülüm ah çeken bir kızın gözlerinde mendil tüm mevsimlere ağlayan eylülümcemrenin toprağa vurduğu, gülün yaprağa durduğu zaman geçti çoktan sızılı bir bedendir artık yaşamak
ateşin koruna, gülün dikenine değdi elim...Ben ki, her kuyuda bin Yusuf...
her hasrette Züleyha'ya yangınım...
her sahrada bir Mecnunher çölde Leyla'ya dargınım...
yere çaldım kara bahtımıyenildim işte ey hayat kırgınım!
varsın menekşe gözlü çiçekler boyun eğsin yenik sevdama
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta