İsimsiz Sevdam 2 Şiiri - Ayhan Ay

Batan gunesleri bos ver! Hic bitmeyen gunleri olmali insanin.Seni karanlikta koyan gune tapma.Aydinlik yarinlara ac kollarini.Ve seni acitan seylerden siyril da gel...Gonul umuda gel!
Ne olursa olsun ruzgara yenik dusme.Ayaz buz tutsun dallarini,sen ilkbahari dusun usume.Karanlik coksede uzerine,ates bocekleri olacaktir seninle.Hayat onu seveni eli bos koymaz! Bu aksamki tenhalik soldurmasin ciceklerini,firtina oncesi sessizliktir deme.Ruzgarin bir de kasirgaya davet cikarmasini isteme.Simdi tum haksizliklara inat,koklerini daha derine sal.Temelini saglam tuttur sonra devrilme.Hayatin batan gunesleri,biten sevincleri,terk eden insanlari vardir.Bunlar aslinda tum kalici mutluluklarin habercisidir.Sen yeter ki bu sinavi gecmeyi basar.Hadi gonul kar tipi deme sendeki yureklilik en buyuk zirveyi asar.Yildizlarin sadece gokte olduklarini dusunme,insanin icinde goremedigi bir gokyuzu yatar.Bu aksam yatiginda kasirgayin sesine kulak verecegine,topragindan kopup curuyecegine,icindeki yildizlara bakmayi dene.Hepsi senin icin bir kez daha parlayacaklar.
Insanin batmayan gunesleri aslinda icinde yatar.Simdi soruyorum baska ne derdin var? Nasil olsa gece ayaza vurmayacak,cunku icinde seni isitan bir umudun var...
Ayhan Ay