Yokluklar içerisindeyim… Beni anlar mısın ki şunca kırgınlığımdan sonra? Biz birbirimizi taşıyamadık… Yükümüz ağırdı, ağır bedeller ödedik…
Ama ben senden ve de senin aşkından sonra kendimi aldattım… Gözyaşlarım bile akmıyor ya şimdi, donup kaldım… İşte yine aynı melodi!
İşte yine pişmanlıklar, huzursuz anlar… İşte yine mürekkebimin sana tutunmaya çalıştığı anlar…
Seni seviyordum ben… Seni gönderecek cesareti nasıl buldum bilmiyorum, ama sen gidebilecek gücü hemen buldun… “Gidemem! ” deseydin, ölürdüm senin için ilk aşkım…
Aldatmazdım kendimi, benliğimi; senden sonra tutunmayı dilediklerimi askıya alırdım, sadece sen ol diye… Ama sen kolayca gittin!
Peki, bitebildin mi? Hâlâ bazen hesapsız sorgusuzca, geliyorsun aklıma…
Unutamıyorum desem sevinecek misin? Unutmak için başka yüreklere tutunmaya çalışıp, yüreğimi ziyan ediyorum desem acıyıp da gelecek misin? İşte yine aynı melodi!
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta