Denize attigin tasin cevresindeki daireler giderek kayboluyor,tipki biz gibi.Bi an tasi nereye attigini bile unutuyorsun vaad ettigin mutluluklar gibi.Denize attigin bir tas yuregim bogulan batan ve dibe cakilan.Bilir misin ki,neler yitirilir o zaman? ...Gozunde kucultugun,sevmesini bilen BUYUK BIR INSAN.
Yanima gel ayrilik,dikenlerinin uzerinde dans etmek istiyorum,canimi acitacagini bile bile.Seni ne kadar kolay kabullenirsem o kadar daha.Ayrilik ne kadar soguksun olum gibi.Ayrilik yitirilmis umutlara kazilmis bir mezar.
Artik yoksun sabah,ogle,aksam,dun,bugun,yarin,hic bir zaman olmamalisin.Kalbim cop tenekelerini karistiripta doyunmaya bikmis artik.Evet,evet olmayacaksin.
Uzerime yine yagmurlar yagiyor,yuruyorum sozde gidiyorum.Bana birinin 'dur' demesini cok isterdim ama nafile.Benim oldugum yerdesen yoksun.Ben denizin derinliklerine ait,sen taslanmis kalbin ile ucurum ol.Dalgalar carptikca,beni vururlarsa suratina,geri cevir ACIMA!
ayhan ay
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta