İsimsiz Mezarlar Şiiri - Ali Tırnaksız

Çıktım yaylalara duman bürümüş
Kalmamış Ak Dağ’ın karı erimiş,
Kara bulut Çatal’a doğru yürümüş
Dağlar beni beni unuttunuz mu?

Eskiden Antalya’nın en yüksek dağlarında yörükler yaşarmış. Bu yörükler Dumanlı Anamas-Başyayla çevresinde yaşarlarmış. yeşillik kuruyunca yeşilliği bol olan Konya’nın beldelerine giderlermiş. Kasım –aralık aylarında da deve, koyun ve keçileri ileAntalya’ya dönerlermiş. Dönerken Başyayla’ya gelmişler. Bunlar geniş bir alana birkaç mahalle olarak yerleşmişler. Akşam olmuş. Birkaç aile burada akşamlamaya karar vermişler. Bir grubunun ağası da yıldızlara bakarak “yıldız şuradan göründü, kar yağacak. geceden Antalya bölgesine aşalım demiş.” Ne kadar uğraştı ise de kalmak isteyenleri gitmeye ikna edememiş. Onlar Bel’den aşarak Antalya sınırlarına inmişler.
O gece Bel’de kalanların üstüne çok kar yağmış. Dumanlı’da kalanların bütün hayvanları telef olmuş.Kendileri de ölmüş. Havanın kötü olduğundan Antalya sınırlarına kadar inen yörüklerin içi rahat etmeyerek geri dönmüşler. Bir de ne görsünler akşam bırakıp gittikleri koskoca mahalleden hic bir canlı kalmamış. Bu yörükleer için Başyayla’ya mezarlar kazmışlar ve hepsini buralara gömmüşler.Unutulmuş, kimsesiz, ziyaretsiz mezarlar işte bu yörüklere aittir.