İsimsiz Mezar Şiiri - Hilmi Yeter

Başucunda bir taş,
Taşta bir numara.
Kalmadı artık telaş,
Nasıl geldik biz buralara?

Tır dorsesinde torbalar,
Torbada sönen ışık umutlar.
Hayaller karıştı vedalara,
Nasıl geldik biz buralara?

İmdat isterken sen enkaz altında,
Toplantı yaptı onlar göçük anında.
Doldururken onlar cebini,
Ümidini tüketerek verdin son nefesini!

Bebek fışkırıyor enkazdan bebek,
Ana kim baba kim, kim bilecek!
Enkazda ararken herkes bir canını,
Tükettin son nefesini, tükettin umutlarını.

Ve bir koca çukur, üstüne bir kepçe toprak,
Sessizce veda ettin yalana, toprak olarak.
Bir kez bile doğmamış gibi,
Hiç gülmemiş, ağlamamış hiç var olmamış gibi!