*gecenin en koyu vaktindeyim:
yalnızlığa bakan balkonumdan
seyrediyorum gökyüzünü,
dalıp çok uzaklara
sesine bile hasret kaldığım zaman dilimlerinde
dudak izin silinmiş bedenimde bir ürperti...
uzağında geceler hep hüzzam makamında
topluyorum saçlarımı kızıp sana
yalnızlığın ürpertili ayazı sarıyor sensizliğimi
sesleniyorum kendime ses vermiyor.*
*her şey bizden uzak,her şey bizden ayrı.
gecenin en ürpertili saatlerinde
beni saran korda neyin nesi.?
mevsimleri umursamadan
yağan yağmurlar neden.?
esmer yağmurlar yağıyor
ay ışığıyla kaplı odama
yalnızlığa bakan balkonumdan dalıp gökyüzüne
seni arıyor,sana yanıyor,seni çağırıyorum duymuyorsun.*
*gönlüm efkarlı;
içim acıyor,gözlerim seni kanıyor.
sayfalarca yazsam sana seni
anlar mısın acep beni..? *
*esmer yağmurların selinde
uzaklara akıp gidiyor imgeler.
bir gül misali sığınıyorum dikenime.
ah sevgilim...
sensizlik içimi acıtıyor.**
Kayıt Tarihi : 28.12.2015 00:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!