İsimsiz Duygular Vol.1
Bir gün Eski Kardeşlerim Evime Çat kapı gelecekler.
Her zamanki gibi odam biraz dağınık.
Üstlerimi yine toparlamadan bıraktım.
Çoraplarım ranzanın altına sıkıştırdım. Annem yine kızacak bana Ama ne yapayım üşeniyorum.
Masamda Kâğıt kalem Şiir yazıyordum öyle yarım kaldı.
Annem’ ve ‘Kardeşlerim diğer odada ağlıyor. Dostlarım ‘Annemin etrafına toplanmış.
Annemin elinde birde ‘Resim’ var ama kimin olduğunu tam göremiyorum.
Baba’m balkonda. Gözleri Kan Çanağı. Galiba ağlıyor. Ama saçma benim babam ağlamaz ki.
Hem neden burada babam işe niye gitmemiş?
Abim Her zamanki gibi yine evde yok kesin babam ona sinirlenmiştir.’
Tuhaf olan bir şey var neden beni göremiyorlar?
Galiba biraz fazla dalgınlar.
Burası soğumaya başladı.’ ‘ Gözlerimi açıp kapadım ‘ Bir anda etraf zifiri Karanlık..
Galiba gördüklerim bir rüyaydı ‘ Ama geceleri hiç bu kadar karanlık olmaz dı?
Ve burası benim yatağım değildi.
Annemin bana yaptığı yastık bu kadar sert değil ki.
Tuhaf giden bir şeyler var.
Tırrr Çat ‘ … Büyük bir sesle kapı açıldı sanki kilitlenmiş demiş kapı..’
Yatağımdan kalkamıyorum… 2 adam başıma dikildi.
Biri Doktor. Diğeri Suratı ‘Asık’ Soğuk bir çay gibi.
Üzerimi 2-3 kat örttüler ‘ ‘ Gövdemden bir iple bağlayıp sağlamlaştılar
Ayaklarımdan ve kollarımdan Tutup kaldırdılar ‘
Önce Merdivenlerden yukarı doğru çıktık.. Ama bizim ev Aşağıda değil ki…Hiç rahat olmayan kasvet dolu bir tahtanın içine yerleştirip Üzerimi kapattılar. Bir araca bindirdiler..
Şoför galiba ehliyeti Çöpte bulmuş arabayı çok sallıyor.
İçim dışıma çıkmış gibi
Araç Durdu… Tahtayı kaldırıp bir Taşın üzerine koydular.
Etrafta Herkesin Sesi Var’ Kim olduklarını tam çıkartamıyorum. Sanki ağlıyorlar…Bir anda her taraf sessizleşti….
Ah… Nihayet sonunda tahtanın kapanını açtılar galiba Dostlarım burada olduğumu anladılar…
Ayaklarımdan ve kollarımdan tutup derin bir yere indirdiler…
Of… Olamaz tekrar üzerimi Çapraz tahtalarla kanttılar… Ne bu oyun mu? Âmâ hayır durun bir dakika dışarıdaki adamlar üzerime toprak atıyor. Hey yy biri polisi arasın Adam öldürüyorlar..
Sizde durun atmayın toprak yüzüm mahvoldu…
Üstümü tamamen kapattılar..
Anneee korkuyorum yine etraf karanlık… [ Ses yok ]
Babaaaa sen güçlüsün çıkar beni buradan bak adamlar beni oğlunu gömüyor Baba… [ Ses yok ]
Abiiiiii Yardımm Et Nefes alamıyorum.. [ Ses yok ]
KardeşLerimmmm Bari siz yardım edin burası kasvet dolu ‘[ Ses yok ]
Dostlarım… Kardeşlerim ya siz? Bak burası çok korkunç yine yalnız bıraktınız beni burada Hani Hiç bırak mayacaktınız? . Ses yok
Anneeeeeeee Burası yine soğumaya başladı. Gözlerim Kararıyor bulanıyor etraf..’
Anneeeeeeee eeee Ben senin oğlunum yardım et Lütfen…’
Anneeeeeeeee Yardım et Bırakma beni burada…’
Anneeeeeeeee
Anneeee
Anneee
An…
Kayıt Tarihi : 16.12.2012 15:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!