İsimsiz Duygu Şiiri - İsmet Temur

İsimsiz Duygu

Bir sen, bir ben çokmu geldik gönül deryasına
Kabul görmedik, dışlandık davetsiz misafir gibi,
Gönül bu ya sığar birçok şey istesekte istemesekte
Bilerek yada bilmeyerek sığdırdık yüreğimize
Hüznü acıyı hasret ve bunları veren umutsuz sevdamızı

Desen denmiyor anlatsan anlanmıyor, offfff off
Dert saklandıkça büyür, gizlendikçe güçlenir
Güçlendide büyüdüde, gizlenecek gibi değil
Akıl akıl olalı böyle zorlanmadı, kalmadı çaresiz
Gönül gönül olalı, böyle sevmedi. Özlemedi hiç

Ne yaparsam yapayım kafam hep sende
Alamıyorum düşünmekten Bebek Yüzünü
Hep baktığım yerlerde gizliden gizliye görüyorum
Yüreğime aşkını sevgini akıtan güzel gözünü
Mertlik kalkanımken sayende yer oldum sözümü

Çareler çare değil bana yabancı, bana körük
Çare dedikleri körükleyip alevlendiriyor yangınımı
Sana bu kadar yakınken uzak olmak yakıyor canımı
Razıyım yanmasına, yanmasıda seni getirmiyorsa
Yananda ziyan yaktığıda

İsmet Temur