İsimsiz Bir Hüznün Başkenti

Kirletilmiş sözlerin keskin dönümlerinde
Düğümlenmiş bir gece saklıdır
İki ürkek sesten dökülür nağmeler
Hüzzam tat verir, diller ayrılık besteler

İntihar suskunluğa maruz bırakılmış nefesler aynalarda
Son trendir bu ve umutlar dökülür vagonlara
Yırtıp geceyi bin bir yerinden çalan siren
Beklemek boşuna, geri gelmez artık giden

Yedi vagonlu bir trenin üçüncü kompartımanı
Tozlanmış bir kitabın sayfalarına bırakılmış suretler
İsimsiz bir hüznün başkentine
Kimliksiz yol alır bir trene yüklenmiş öksüz yürekler