İsimsiz Bir Bebek Şiiri - Kanayan Yürek

hep yeniden
yeniden başlamaktan öyle yoruldum ki!
içime öyle bir zehir akıyorki
tüm organlarımı zehirliyor
ve üstelik kanıma karışıyor
vücudumda benden bir parça gibi
kimliksizce dolaşıyor
oysaki o bir kaçak
o bir hapis mahkumu
içimi böyle acıtmaya mecbur mu?
ondan kurtulmak için
akıtmak zorundamıyım kanımı
deşmek zorundamıyım yaralarımı
acıtmak zorundamıyım canımı
ve üstelik
yerimdede gözü var
benim ruhumun dinlendiği en ücra köşelerde
onun izleri var
ve gittikçede içime giriyor
benimle ben oluyor
kimliği olmayan isimsiz bir bebek
şimdi benim huzursuz bedenimde
çürümüş ruhumda
yeni bir fidan olarak yeşeriyor

bir kalem bir kağıt birde silgim olsada
değişir mi sanıyorsunuz bu kader
her hücremi yeniden yazabilirmiyim sanıyorsunuz
yeniden doğmuşçasına hür olabilirmi gözlerim
gözlerim tutsak şimdi
başka bir kalpte başka bir canda gözlerim tutsak
bense hayatı o gözlerle pembe görürdüm
şimdi ise kırmızı herşey kırmızı
kanın en koyusu
alevin en ateşlisi
acının en büyük yangını..
isimsiz bir bebek benim tahtımda yeni bir ses
bense;
kendi sarayında ruhu çürümüş bir prenses...