İsimsiz / A ve E' siz Şiiri - Kadir Üçvet

Kirpiğimin hicri öksüz,
silikti ismim — izsizdim.
Kımıltısız, öykülü bir yüz,
hükmüm yoktu.
Bilirdim.
İklimini süzdüm gizlinin,
bitikti birliğim — sizindim.
Sihrini bulduğum o güz,
umutsuzluğuydu içimin.
Yitirdim.
Kırılmış, yılgın, ussuzdum,
ruhu sissiz — kirsizdim.
Çıkıntısız, görgülü bir cüz,
cürmüm çoktu.
Bitirdim.
Rutinini kırdım sessizliğin,
yitikti güçsüzlüğüm — bizimdim.
Kinini içtiğim o töz,
kimliksizliğiydi son zifirin.
İçirdim.
Sonsuzunu söktüm dişsizliğin,
ipsizdi öksüzlüğüm — dirimdim.
İlksiz, sonsuz bir kış gibi göz,
silinmişliğiydi zihnimin.
Biriktirdim.
Duygulu, çoğul bir dişiydim,
Geceleri ışıksız — dirliksizdim.
Mis’külli Bihruz için yokuşlu bir düz,
umudum yoktu, yokluğun piriydim.
Pişirildim.

Sonsuz korkunun hiç isimli yitiğiydim…

üÇV't+ (kAD’r)