hayallerimin peşinden koştum hep
geçmişten sesler, geçmişten yüzler
yırtılmamış sevinçler
ve saklı hüzünler yaşadım hep
ölümsüz idim; mihenk taşı, en büyük aşık
en bi şeydim işte
sonra bir kış gecesi ansızın
yıllardır aynı daktilonun, aynı tuşunda kaldığımı
anladım birden
acımasızca geçen mevsimler geçmiş, olan olmuştu
farkında değildim
mahalle bakkalı yoktu, arka bahçedeki dut ağacı yoktu
oysa ben, aynı aşkı aynı aşkla sevmiştim hep....
Kağızman/KARS 28.03.2004
Akif AkdaşKayıt Tarihi : 23.6.2005 11:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!