İsimsiz Şiiri - Tansel Yücelen

yazıyorum bir mum ışığında
bilmem gece saat kaç
bilmem günlerden ne
yazıyorum işte ben
bazen ağlatan bir melodi
bazen güldüren bir ufaklık gibi
ne olduğunu
ne içerdiğini
neyden bahsettiğini
bilmeden satırlarımın
yazıyorum işte ben yine
isimsiz bu yazdıklarım
adsız bu gece yaşadıklarım
sonu olmayan kimliksiz derin bir uçurum
ya da
nereye estiğini bilmeyen rüzgar gibi
isimsiz
ve adsız
çünkü
yoksun sen
burada

oysa nasılda özledim seni ben
nasılda sarmak isterdim şimdi seni ben
nasılda anlam katmak isterdim ben düşlerime bu an
bu satırlara ilham veren güzel
sen değil misin
bu melodinin ya da çocuğun rüyalarını süsleyen kız
sen değil misin
sensiz anlarıma katlanmamı sağlayan
o anların sonunda hep seni
görebilmem değil mi
sensiz yaşayabilmemi sağlayan
daima senle olacağımı bilmek
değil mi
işte o zaman gel yanıma
gel
gel de
bu isimsiz satırların
bu isimsiz anların
bir adı olsun...
gel...
ge...
g...
...
..
.
isimsiz...