İsimsiz Şiiri - Caner Kabala

Yakışı kalmayan o kadar çok şey var ki!
Haykırmak istediğim yakışıksızlıklar
Nefes uzaklığında yakıştığım
Gözün göremediği uzaklıklarda beceremediğim bir yakışıksızlıktı bizi ayıran
Hayır!
Yalan söyledim.
Bizi ayırabilecek bir yakışıksızlığa yer yok
Bazılarını bu yakışıksızlıklardan, sevmek zorundasındır
Seni sen yapandır onlar
Maruz kaldığın yakışıksızlıklar hani
İstediği gibi olmuyor ya insanın her daim
Çocuksu bir umutla olsun isterdim
Kokusunu duyabildiğim uzaklıklar haricinde de yakışabilmeyi
Olacak!
Bilmek güzel
En azından uğraşmak buna dair
İnanmayı bıraktığım yakışıksızlıktan beridir hayalini kurarım
Ütopikliğin dışında
Kendi iç dünyamda karşılaştığım bir manzarayı canlı kanlı gerçekte yaşamayı
Olacak!
Bilmemek ayıp
Ayıbı biz Pir Sultan'dan, Hacı Bektaş'tan, Mevlana'dan öğrendik
En iyi dostundan sakın sen seni
Başkasının ayıbını eteğinle ört
Eline, beline, diline sahip ol!
...
Belimize sahip olamadık belki
İlk ayıbımız da bu oldu
Her ne kadar kendimize verdiğimiz cevaplarda örtsek de ayıbımızı
Ayıbımızı kabullendik kendi içimizde
Bu ayıplar birikir birikir
Yakışıksızlıklara dönüşür
Aldatılırsın, birini döversin, bir şeyini çaldırırsın, bisikletten düşersin
Böyle böyle öğrenirsin doğruyu yanlışı
Öğrenirsin de
Aynısını sen yaparsan?
İşte bu yakışıksızlıkların piridir.
Yakışı kalmayan ne varsa haykırmak istiyorum
Duyulsun ki, kimse yapmasın bir daha
Ben yanıma yakışanımla yakışıkalır bir aşk yaşayacağım
İster kirpiklerini sayabildiğim uzaklığımda olsun
İsterse de bağırsam duyulmayacak uzaklığında olayım
Biliyorum.

🍂hOpe
13.07.2017