Isimsiz Şiiri - Neslihan Ayakta

Mutlu olmaktı herşey,
Oysa içim hala kan ağlıyor!
Gurur neymiş ki;
Bu kadar acıtan gurur mu?
Hayır elbette ki aşk!
Aynalar küsmüş bana,
Hiçbirşey gülmüyor buralarda.
Sevgi yüce, sevgi acımasız,
Sevgim hep isimsiz bir diyarda!
Kan ağlıyor isimsiz kalan sevgim.
Gün geçtikçe azalıyor gözyaşlarım.
Güçleniyorum, direniyorum ama beyhude!
Dayanmak zorundayım bu gözyaşı seline.
Çağırıyorum o yari kollarıma.
Gelmiyor, kanıyor yaram yine!
Şu ki hayal ise yarim;
Giderim, kollarında hayal olmak isterim.
Bir hayal ki; hayal olmak,
Bana kalır sevgisiz yaşamak!

(25.11.99)