Sen dökerken inci tanelerini gözlerinden
Ben kaf dağının ardında yükselen umuttum.
Küçük görme lütfen beni,
Sayemde nice hayaller yükseldi,
Yeryüzünde nice bedenler tükendi…
Sen akıtırken çocukların umutlarını gözlerinden,
Ben isimler seçiyordum kendime fihristli rehberlerden:
Bazen politikacı, bazen işçi, memur ya da gazeteci.
Ruhu okşayan süslü kelimeler değil,
Nehirler gibi kan akıttım kalemimden.
Belki de kendime fazlaca değer biçtiğimden,
Bedenlerle birlikte, aşklar da tükendi.
Sen toplarken ağaçlardan yasak meyveleri
Ve ararken yeryüzünde cenneti,
Ben demet demet sıfatlar çıkarıyordum ceplerimden,
Bazen baba, bazen arkadaş, kardeş ya da sevgili.
Uluhiyete ermiş sezgiler değil,
Sağanak halinde şehvet ve kin kustum ciğerimden.
Belki de kendime fazlaca hayran olduğumdan,
Aşklarla birlikte, kelimeler de tükendi.
Mustafa Burak SAK
15.03.2019-21.14
Mustafa Burak
Kayıt Tarihi : 15.3.2019 21:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)