İşim Yok Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Benim işim yücelerden yüceyle,
Fikirsizle, barbarlarla işim yok.
Ben sır için yola çıktım geceyle,
Baş kesecek serdarlarla işim yok.

Bir çobanım engin derya peşinde,
Öz gerçeği atıyorum düşümde,
Ben merakla yara açtım başımda,
Tuz yalayan davarlarla işim yok.

Malacıyım; eksik, gedik yamarım,
Nerde eksik görsem işte ordayım,
Göğe doğru yükseliyor surlarım,
Alçak kalmış duvarlarla işim yok.

Nefese tutundum, içime girdim,
Sonsuz dünyaları hayli gezindim,
Dil bağlayıp sessiz sessiz ezildim,
Feryatlarla, havarlarla işim yok.

Gördüm eksiğimi, dövdüm dizimi,
Duydum dilimdeki kendi sözümü,
Bir ulu silleyle açtım gözümü,
Boşa kalkmış şamarlarla işim yok.

Çubuklarla iplik iplik çırpıldım,
Nabza girdim, hayran oldum, çarpıldım,
Yürek oldum bileklerde çırpındım,
Kansız kalmış damarlarla işim yok.

Kalemime defter ettim döşümü,
Çekip attım her çürümüş dişimi,
Bırakmadım hiçbir fala işimi,
Şansa kalmış kumarlarla işim yok.

Değerlidir damarlarda zerre kan,
Değerlidir kükrüyorsa bir volkan,
Derya farksız olmalı bir deryadan
Susuz kalmış ummanlarla işim yok.

Dalmadım bir suya ben iki kere,
Tere ekilmişse bitmeli tere,
Acemi dülgere keskin testere;
Boşa gitmiş zamanlarla işim yok.

Yolum menzillerin sonuncu yolu,
Döndü tekerlerim düşmedi pulu,
Benim meydanlarım silme dopdolu,
Bomboş kalmış meydanlarla işim yok.

Gözlerimin yaşı arkamda izdir,
Tozlara bulanmış amma temizdir,
Binbir derdi iyi eden bir sözdür,
Dertten bilmez handanlarla işim yok.

Ok attım, hepsi de menzile değdi,
Kahrımdan korkanlar başını eğdi,
Yerini bulmalı fikirler şimdi,
Laf seçemez nadanlarla işim yok.

Barlıoğlu der ki; çektim, çevrildim,
İnsan oldum, insanlıkta sivrildim,
Başak oldum topraklardan derildim,
İblislerle, şeytanlarla işim yok.

(Mühürlü Kilit ismi altında toplanmış felsefi şiirlerden > 78-81)