-İsim'Siz'- Şiiri - Arzu Çorluluoğlu

Şöyle de bir uzatmışım bakışlarımı yokluğuna.
Oooh ne beter bir sızıdır bu diyerekten,
Sigaralıyorum da nefeslerimi kimsesizce...
Ben kimsesiz kalacak mıydım senden sonrada...
Cevabı bellidir bilirim.
Böyle kendi kendime konuştuğuma göre,
Sen çoktan gitmişsin...
Gün karartma vaktinde takılı kaldı senden sonra.
Zamanlar da bir tuhaf oldular hiç sorma.
İleri geri garip bir halde koşuşturuyor şu akraple yelkovan.
Aynalar da pek bir suratsız oldular...
Senden sonra yüzlerine bakmıyorum pek bir,ondandır herhal...
Şu bizim balkonun ayışığı alan yerini bilirsin.
O da tuhaflaştı iyice.
Ne oldu bilmem ama,
Artık ayışığı uğramaz oldu balkonumuza...
Şimdi yokluğuna bakıyorum da,
Çok büymüş yokluğun be seni görmeyeli...
Ben seni bıraktığımda,
Yokluğun inanmamıştı bu kadar büyüyeceğine.
'O gitmez.' demişti bana.'Ben burada kalıcı değilim.' demişti de,
İnanmamıştım...
Vay be...
Kahve de pek güzel koktu.
Bir kahve içmeli şimdi.E ne demişler,
Kahve tütün keyif bütün...
Bir de efkarın yanıma kar...
Deymeyin kederime...
İstanbul sessizleşti senden sonra.
Deniz bir sakinleşti...
Yoksa artık ben mi hissetmiyorum ne oluyor ne bitiyor diye...?
Mendil satan çocuklar,
Yine güzel gözlerle seviyorlar dünyayı kimselere çaktırmadan.
Yine balıkçı keyifli kayığını doldurmuş gelirken.
Yine yinelenen çok şey var işte...
Buna kısaca; 'Hayat devam ediyor.' diyorlar.
Benim devamım kalmadı ki...
Sen benim devamdın be sevgili...
Şimdi...
Şimdi ne zamandı sahi...? ? ? ?