Çiy damlalarını saydığımız gece gözbebeklerimizde,
Usturuplu halimizi gömmüştük toprağa.
İçimizde ikinci bir varlık gibi çocukluklarımız,
Yaşanmamış hikâyeler biriktiriyordu yıllar sonraya.
Bir randevu telaşıyla tutuşan yüreklerimiz,
Pencere altı beklemeleri gördü en fazla.
Büyütmeye çalıştığımız hayallerimiz,
Nefes alışlarımızla solup gitti sonsuza.
Biz en sevdiğimiz oyunu oynadık aslında...
İsimler, şehirler, hayvanlar, bitkiler...
Ve bir gün sen başka bir İSİM yazdın kâğıda...
Sonra gittiğin ŞEHİR kabul etmedi beni.
Kimseden duymasam da hissedbiliyordum.
Başka HAYVANlar da sevmişti seni.
Sakın öyle bakma, seni duyamam...
BİTKİsel hayatımda, rahat bırak beni...
Kayıt Tarihi : 25.8.2010 10:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!