İsim Koyamadım Şiiri - Nihal Mirdoğan

Kaç kere yazmayı denedim amma
Şüphesiz, mânâyla kaldın gönlümde

İsim koyamadım böyle biline !
Can içre sözlerle doldun gönlümde

Şair efkârını sebilim ettim
Âb-ı revânım mı oldun gönlümde

Sâfâyla dökülen arkım şâdola
Bağlarımda, taşkın seldin gönlümde

Sevdaya lisân mı gerek anacı(ğı)m
Misler gibi renk renk hâldin gönlümde

Canıma, mest olmuş gözle bakarken
Tâ gülistanları buldun gönlümde

Hem gonca gül gibi bâd-ı sabâhla
Dünya cefâsını sildin gönlümde

Ter içinde hem o âfet geceler
Destansı yüzünle gül'dün gönlümde

Sıcacık,sımsıcak uykularımda
Sıkı sarıldığım beldin gönlümde

Güneşe küsüp de üşüdüğüm ân
Yanık türküleri çaldın gönlümde

'Gâm var bu âlemde ' dediğim vâkit
Gâmları savuran yeldin gönlümde

Sanki,dalgalanıp,sancağı tutan
Sen ,Anadolu'mda ildin gönlümde

Gönül otağımda vatanımdın sen
Hürmetle öptüğüm eldin gönlümde

Ben de anne oldum,doldum seninle
Her ân, nasihatlı yoldun gönlümde

Zamanın gelince çehren yok oldu
Ukbâ derinliği saldın gönlümde

Gittin !..Hem de ruhun bende yüzerken
Deryâları geçen sal'dın gönlümde

Göyündüm aşk ile,yandım od ile
Hep söndükçe yanan ,küldün gönlümde

Yansın canım yansın !..Gülnihâl ile ;
Anlatamadığım dildin gönlümde