Yokluğa Yazılan Mektup** Şiiri - Kaan Yı ...

Yokluğun şehirde hüzün büyütür.
Bir elem dalgası vurur geceye…
Saatler, takvimler ömrü çürütür.
Ölümün gölgesi vurur geceye!

Hayalde bir yerde yükselir sesin…
Ne olur, son bir kez bana gel desin.

Hasretin yangını düştü içime,
Bir alev halinde yandı gözlerim!
Sevdanın ateşi sardı ruhumu…
Gözünün rengine kandı gözlerim.
Şimdi yatağımda sensizlik uyur;
Seni bir vefalı sandı gözlerim.

Yokluğa yazılan bir mektup sevdan.
Çağlar ötesinden duyulur vedân.
Kim bilir, şimdi sen nerelerdesin?

***

Şehirde manasız dolaşan ruhum,
Alın yazısına kıyam duruyor…
Odamı dolduran zulüm yokluğun;
Her gece yeniden beni vuruyor!

Bir ölüm muştusu olsa nefesin;
Ne olur, son bir kez bana gel desin.

Arkanda yanmış bir şehir bıraktın,
Öyle ifadesiz kaldı gözlerim.
İçimde acı bir zehir bıraktın,
Başka bir âleme daldı gözlerim.
Kurumuş, bitmiş bir nehir bıraktın;
Gözünden belayı aldı gözlerim!

Yokluğa yazılan bir mektup sevdan.
Çağlar ötesinden duyulur vedân.
Kim bilir, şimdi sen nerelerdesin?

***

Senden bana kalan en son yadigar;
Bir alev şulesi, düşer toprağa…
Aşkımın sırrını taşıyan rüzgâr,
Sevdamı fısıldar karşıki dağa?

Mazide kalan bir sisli gölgesin;
Ne olur, son bir kez bana gel desin.

Taş olsa tahammül, öğütür ölüm;
Bıraktığın yerde bakar gözlerim.
Her gece gönlümü avutur ölüm;
Sessizce yaş olup akar gözlerim!
Gözümde sevdanı büyütür ölüm;
Baktığı her yeri yakar gözlerim…

Yokluğa yazılan bir mektup sevdan.
Çağlar ötesinden duyulur vedân.
Kim bilir, şimdi sen nerelerdesin?

Kaan YILDIZ
(5.8.2020)