Işıltılı Yol Şiiri - Bekir Mutlu Gökçesu

üşümüyorum bugün
günlerden sonra
bir ağacın, kocaman bir ağacın
çırılçıplak dallarını uyandırıyor
bahar
ve yüreğimi
içimdeki divaneye.
suskuya varmadan mevsim
söylemediği ne kalmış?
cevaplamadığı hatta kendince?
okuyorum tekrar tekrar
gözlerim, hafızam bahar…
aklıma yatıyor
uzanıp göğe bakıyorum
içime siniyor nefesim
aynı fikirdeyim hala
değişen hiç bir şey yok.
bilinmezliğin esaretinden değil bu geliş
bir yok oluşa hiç değil bu gidiş
sonsuza uzanan bir söylem
ışıltılı bir yolda yüzbinler; dizeler
tam da anladıkları gibi
hiç unutmayan çocuklar gibi
sevecen, demir gibiler
ve tek bir ses içten
‘sevgi ve dürüstlük’
gerisi lafügüzaf…
korkmuyoruz
üşümüyoruz
biliyoruz çünkü
iksler iks değil
ye’ler apaçık, ze zaman
- anlaşılmayan bir şey?
- yok hocam.

Nisan 2017