Işıltılar Şiiri - Zeynep Beşen

Bıkmışsın..
Bunca olandan
Gitmekte istemiyorsun
Kalmakta
Bunun için seni suçlayamam
Sana kızamam
Seni yargılayamam.
Bunu kimse yapamamaz.
Belki yok olmak,
Ya da .
Ölmek değil ama .
Biraz yaşamak.
Olmadığına inanır gibi gözlerin
Bu yüzden bulmayi ummaman.
Insanlara kaçman
Kalabaliklara sığınman
Neden sanıyorsun?
Kendi sesini kendine bastırma çaban
Yormuş yüzlerini biraz.
Gözlerininin feri derecesini düşürmüş.
Dinlenmek için yer arıyorsun.
Aramak yorucu geliyor sana .
Bu yüzden ayağıma gelsin istiyorsun.
Sende Olmayana inanmaman çok normal
Yadirgama olanları
Bu da yorar seni .
Insan ancak kendin de olanı biliyor.
Sende olmayana inanmaman çok normal.
Şimdi dinlen biraz
Dizlerimi bunun için var olmuşlar sayarak
Bende ellerimi başına korum
Ellerimi bu iş için var olmuş sayarak.
Konusmamiz gerekmez
Sıkma kendini ya da buna mecbur hissetme.
Bırak akışa kendini .
Böyle hallerde çok düşünme.
Hem sessizlikte gürültülüdür dinleyene .
Hadi sessizleşelim biraz ..
Bak !
Gökyüzü 'ne güzel
Geceyi bu yüzden seviyorum biraz da .
Çoğu uyku da
Azi aydınlıkta
Karanlik insanın kendini görme alanıdır biraz da.
Hem buradan bakınca, seni seyretmenin tadına doyulmuyor.
Gözlerin kapalı başka
Gözlerin açık başka
Bu an'lari değişemem hiç bir şeye.
Hiç şeye denk gelmiyor bu manzara .
Bende anlam veremiyor bu hislere .
Sadece yaşayasim var .
Ve yaşıyorum
Sade bir mutlulukla.
Mutluluk bu.
Sessiz sakin ve huzur dolu .