Işıldayan Gün Şiiri - Sinan Bayram

Geceyi heceye böl
Kurşun namludan çıkmasın
Dağlar kurtlara yuva
Kan uykusu en ağır muhabbet
Mavzer düşürmeyen el nasırlı
Aynı kadehte demlenir sabır sebat
Hadi niyet et diyetin bozulmasın
Gümüş eyer şahlanır doruklarda
Kör bir mızrağın ucunda zafer
Kılıç kalkan bir kaleyi kuşatır
Işıldayan gün elde avuçta son mutluluk
Görmek de bilmek de bir düzlükte sıralanır
Hayat Hafif ölüm ağır huzur özlem
Gündüzü serçeye sor
Konmadık dal kalmasın
Telgrafın tellerinde bir ürperti
Seher yeli her hücreye hayat
Gül seyri gözde yaş gönülde kor
Kör pencere duvarlara infaz
Zindan sessiz bir gökyüzü okur
Hasret direnç artırır yaşatır
Yağmur gümrük kaçağı Firari
Yılanın yuvasın da bir çomak kırılır
Bin kuzu yaralanır sakat kalır
Gece gündüzün dilini çözer
Kördüğüm bir şafak noktalanır
Kuytuluk boğazı ancak eşkıya bilir
Vurulmak durulmak her nefeste
Bir sınır devriyesi kucaklar mayını
Kol bacak gövde sağa sola dağılır
İnci taneleri bir cehenneme yağmur
Ağıt gece feryat gündüz hüzün vazifeli
Ölüm ağzı açık bir sandık herşey dışarda
Hayat içi geçmiş tıkanmış kalmış
Oldu bir öldü bin günah örtülü mezar
Devrik bir cümle dar ağacın da ferman
İhtilal güneşi susuz kalmayan bir kök uzunca
Her mühür kördüğüm bir dil çırılçıplak
Durma uzan sonsuzluğa önce yürü sonra koş