Işıldayan Gözlerin Şiiri - Hıdır Yallı

Uzak zamanların sanal hülyalarında süzülüp giderken,
Meçhule giden bir kara sevdalı misali hüzün dolardı içim,
Girdiğim gönüllerin çelik kafeslerinde soluksuz debelenirken,
Bir sen aklıma gelirdin; ama biraz ümitsiz, kifayetsiz ve sensizdim.

Nice olmuştu yüreklerden kopup girdaplara sürükleneli,
Yüreğimi mengenelerde bırakıp, çiçekli bahçelere göçeli,
Ardıma bakmadan bu diyarlardan gitmek bir kurtuluştu belki,
Şimdi ermişim cennet’ül mekanlara; ben hem Deli, hem Veli bir de Ali.

Artık coşup çağıldayacağım zemzem akan çağlayanlarda,
Doyumsuzca içime çekeceğim kokusunu misk amberlerin,
Ufuklarda sonsuz ile kucaklaşırken meleklerin kanatlarında
Uzaklarda da olsan; her zaman içime doğuyor o ışıldayan güleç gözlerin.