Işıldayan Gözler Şiiri - Barışbey Rabbakul

IŞILDAYAN GÖZLER
Herkes bazen bir alem;
Kimseyi düşünmez ki el alem;
Kim bilebilir ne haldedir hanem;
Hayat bazen bir kase badem;
Elimden hiç düşmezse de kalem;
Dünyamız için iki satır daha yazdım bir tanem;
Toprakta biter senin sarı lalen;
Öğrenmelidir insan her geçen an kasten;
Ders çıkarmalıdır insanlar duydukları her sesten;
Elbette geçeriz biz dünya denilen bu testten;
Beliriverir baharla beraber toprakta çiçekler cismen;
Anlar her şeyi bazı anlarda kişiler kısmen;
Gece gibi karanlık olur göz gözü görmez bazen sisten;
Sizce de doğru mudur içerisinde yaşadığımız sistem;
Ne öğrenmemizi bekliyorsunuz söyler misiniz lütfen;
Tek beklentim küçüklere karşı duyarlı olmanızdır sizden;
İyi bir eğitim almaları önemlidir küçüklerin; çabalarım hep bu yüzden;
Ne beklentimiz olabilir ki yaprakları sararmış güzden;
Çıkarılacak çok ders vardır; söylenen doğru sözden;
Var olmak daha önemlidir en değerli tözden;
Kimisi bir ağaç dalında yaşarken; niçin bazı kuşlar göçmen;
Bunu tam olarak bilemem ama belki de özgürlük yüzünden;
İnsanlar bir arada düşünürlerken; hiçbir detay kaçmaz gözden;
Litosfer tabaka bile etkilenirken bizden;
Ne ders çıkarmamız gerekir sizin sözlerinizden?
Dizelerime son verirken öperim ışıldayan gözlerinizden;
Barışbey Rabb’akul…