Işıl Işıl Şiiri - Metin Toprak

bir kara gece ayazında
ıssız bir dağ yamacında,yalnız
ısırgan otlarıyla çevresi sarılmış
yaralı bir ceylan düşer düşüme
titrer içim
tut derim,ellerimden
tut n’olursun

yokluğun gelir aklıma
birdenbire...

sen yoksan
ben de yokum
oynar yine aynı oyunu
usum

ermeden vuslata
bitiverirse faniliğim
bakmadan genç yaşıma

hangi mahzun sıfat?
yazılıp da taşıma
gömecekler kabire...

......

ah gölgem de yitik
dört bir yanım
simsiyah yalnızlıklar
nerdesiniz?
ateş böcekleri
dert yandığım yıldızlar

gitme
beni yitirtme
yitik sevilerle kuşatılmışım
uzak ol
yeter ki parla ışıl,ışıl
ki
açılabilsin sana
sevgiye aç
çatlak dudaklar.

kutbo
Adana 28.08.2009