Işıkzen Şiiri - Hayrettin Taylan

Işıkzen (kadınslığın ,aşkın güzel ışığı)

Nedim oldum sensizliğe.Nedamet çözer bağrı yanıklarımı.Kopmaz kıyametin Kıtmiri de değilim. Alıştım zaten sensiz rüyalar görmeye.Hayallerimi satın aldığın günlerin de azaldı.
-Bir sen, bir ben iki etmiyorsa bu son kavuşma toplamında.
Dünyanın sonu gelmiştir.Gözün aydın Mecnun, benim de sonum sana kafiyeli.Gözün aydın Leyla, gidip de gelmeyen sana benzemiyor.
-Kendime söz geçirdiğim sensiz mecralarda içimdeki çocuk ağladı. Açlığına dayanamadı. Hep sen dedin, senli sözler istedi.O beni tümden titreten bakışlarını aradı. Dokunduğunda uçan ruhumun enginlerini hissetmek istedi. Öpücük arası sen arası gecelerde ağlayan yıldızların rengini görmek istedi.
-Sen bile diyemedi, kekeleyerek, heceleyerek ağladı durdu.
Yarım ve yarim bırakılan hayallerin ortasında aç aç ağladı durdu.
‎
Derken...
İmkansızlığın inine giriyor senden sonrası. Sonrasızlığına dokunmak istiyorum ki; benzer yanlarımız hep aksın pınarlarında. Bir sevdayı kirleten hüznün barınaklarından paklansın dünyamız.
Bana benzeyen her yanına bir canımı verdim.Şimdi o canlarım canlanacak bilesin Şehrinaz.

Bir içimlik hayatın bendini açtım , özlemlerin şarabı döküldü.
-İçti sensizliği sarhoşluk, ayık olan hoşluğuma geldi keder. Kendine gel , kendinden geçmek için.

-Kötümserliğin zamanı kısadır, haklı çıksa da, iyimserlik hep zamandır, hep kazanandır.Dünya iyiler üstüne inşa edilmiştir.

Kötümserlik,içimizdeki kirlenmişliği daha üst iyimserlerle tanıştırma mecrasıdır. Fırsatların gelmesini bekleyen yaşam avcılarıyız, kendi çıkarımız için başkalarını vururken kendimizden vuruluruz aslında.
- Yalanın yılanı ölmez gelir bir gün en özel yanımızdan ısırır.Kötülüğün kirpisi vardır, bizi kendisine sarar yuvarlar vicdan duvarına vurur.
- Kendimize gelmişlik iyilerin içinde kendini bulur. Ayıklanmış, durulmuş, susturulmuş, ders almış bir yürek oluruz.
Geçmiş deriz sonra adına, adımıza geçmiş olandan ders alır,derse yeni başlarız.Başladıklarımızla ,başlamadıklarımız arasında iyiler dizilir,süzülür, sıralanır, ister bizi.Kötülerse hep vardır, hep var olmak için biz istemeden girer hayatımıza.
-Her insanın kendince büyüttüğü kötüleri vardır.Herkesin içsel şeytanı onu nefsinin çıkmaz sokaklarında kirletmiştir.
Temiz insan yoktur; ama temiz yaşamasını öğrenmiş insan vardır.
Bazı hatalar çıkmaz bir leke gibidir.Onu temizleyecek vicdani, insani,akli, hakki bir deterjanız yoksa, leke ömrünüzün yarısını kirli olarak gösterir.
-Dünya bir gösteriş ve gösteridir.Siz yarım bir insan olarak tutunuşları yaşar, tutunamayanların alt basamağında kirli bir cüce olarak kalırsınız.

Kazanan hep mazeretlerimiz var.Her şeye kulp bulduğumuz mazeretlerimizle tutunmaya çalışırız. Oysa gerçek olana gitmek ya da kötülük, varlığını çok derinden başlatmalı ki mutlak olana, güzel olana, iyimserliğin üst limitine ulaşalım.

-Şimdi iyimser bir peri olarak yalnızlık kadar en yakının olmaya geldim.Yalnızlığın özgürlüğün aynası olmuş, seni tarıyor zamansızlıktan.Kırışık saçların, suçlarını örtecek kadar gür değil.Efil efil esemiyor.Rüzgar yasaklanmıştır bir başkasının ahlarıyla.Nefretlerin kenesi yapmıştır içindeki çocuğa.
-Ne özgürsün,ne yalnız, ne de benlesin.Karışık pizza sunan içsel şeytanın tanında , ten rengi hayallere dalıyorsun. Beyaz tenim kadar haya beyaz değil.Kılları yok işlediklerimizin. Her şey beyazdı oysa.Onu siyahın ahlarına teslim eden biz değil miydik Işıkzen.

‎ Şimdi içinde aç kalan önyargıları atomların içine at. Çekirdeği sende kalsın, sen iyiliğin, sen güzel güncelerin güneşi, sen berrak zamanların azizesi, sen içimdeki çocuğun ışığı.
-Enerjin huzur veriyor içimdeki çocuğu.Güleç bakışlarını arıyorum, seni arıyorum bu yenilenmiş, temizlenmiş, iyi perilerin aşk sınıfında okumuş, gön görmüş aşkların mucidi olmuş, bilinçli bir kulenin mimarı olup iç mimarın olmaya gelmiş bu senli ben’e kadınsal ışığını yay Işıkzen