Işıktan Elim Şiiri - Hasibe Gezgin

Ben öğretmenim,
Çehrem, aydınlık yarınların muştusuyla parıldar.
Eşitliğin, adaletin temel direğiyim,
Demokrasi yolunda emin adımlarım var,
Çağdaşlığın kalbinden beslenir fikirlerim.

Zorbalıklar gelir benimle dize,
Güneşimle set çekerim güze.
Yeni doğmuş bebeklerin künyesine,
“Ana dil Türkçe” diye yazar ışıktan elim,
Edirne’den Kars’a kadar, her petekte balım var benim.

Çözerim cehalet zincirlerini,
Soyarım ruhlardaki kini, nefreti.
Sararım tüm anaçlığımla dilsiz evreni.
Kardeşliğin, barışın, hoşgörünün başkentiyim.
Umuda boyar karanlığı ışıktan elim.

Uçurumda açan çiçekleri severim,
Her birinde ayrı koku, her birinde ayrı renk…
Yüreklere sevgi, umut tohumları ekerim,
Boy verir çiçeklenir hepsi birbirine denk.
Övünürüm onlarla; çünkü ben öğretmenim.

Uygarlık meşalesi yanar elimde,
Memleketim tüter türkü türkü dilimde.
Yürürüken Ata’mın gösterdiği hedefe,
Hayatta en gerçek yol ilimdir, derim.
Aydınlığıa kanat çırpan her yürek benim eserim.

Dokurum zihinlere Türk’lüğü ilmek ilmek,
Yarın, benim için ülkeye hizmet demek.
Vatanımı, bayrağımı tek hedefim yüceltmek,
Kara tahta başında alın teriyim,
Geleceğin mimarıyım; ben öğretmenim.

Yunus Emre çeşmesinden doldururum tasımı,
Heybemde Mevlanâ’nın o evrensel bakışı.
Damarlarımda Fatih’lerin, Yavuz’ların asil kanı,
Tarihi duraklarda ayak izim var benim,
Çağlar ötesine uzanır ışıktan elim…